Mag ik me uiten

Blijdschap, vreugde… en ook pijn, verdriet en angst?

Dit heb ik nog nooit aan iemand verteld, ik hoop dat je me begrijpt, ik wil mijn tranen niet laten zien, ik wil mijn emoties en wat het met me doet niet laten zien. Het valt wel mee. Straks denk je dat ik …

Hoe vaak ik dit niet van mensen hoor in een coachtraject of bij de intake. Ik begrijp dat het spannend kan zijn een coachtraject aangaan en jezelf bloot geven. En ik zie ook wat het met mensen doet, hoeveel ruimte het kan geven als je je verhaal en je emoties kunt en mag uiten. Zowel de vreugde,  blijdschap en ontroering als ook de irritatie, teleurstelling, pijn, verdriet, boosheid, twijfel, onzekerheid en angst.

Het lijkt wel of we overal vooral tonen dat het goed met ons gaat, dat we blij zijn, ons werk leuk vinden, sterk zijn en dat het met ons privé en ons leven goed gaat. “Hoe gaat het met je?” “Goed!”

En dat wat iets met ons doet, dat we ook verdrietig zijn, pijn hebben, bang zijn of boos, dat we dat niet mogen laten zien. Ja en van wie mogen we dat dan niet laten zien. Vaak komen we uit bij ons zelf. Wat zal die ander wel niet van ons denken. De vraag is of die ander dat wel van ons denkt. Of die überhaupt over ons nadenkt. Er gaat veel tijd zitten in denken wat een ander over ons zou kunnen denken. En dan gaan we daar (on)bewust naar handelen. Daarmee houden wel veel aspecten van onszelf verborgen.

Dat verborgen houden of eronder houden kost energie. Die energie kun je ook aan wat anders besteden. Ik heb beide in mijn leven gedaan. Er jaren veel onder gehouden, veelal om redenen dat de ander me vast niet zou begrijpen of gewoon omdat ik op den duur niet meer wist hoe dat deel te uiten. Het ging automatisch in een mooi doosje met een strikje erom. Een dicht doosje, dat wel.

Sinds ik dat herken, erken, doorleefd en gevoeld heb, kon ik het loslaten. Ik voel me vrijer, opener, lichter en heb meer energie. Tegenwoordig mag ik daar o.a. anderen mee helpen en begeleiden.

Dat mensen zich naar me openen en dat ik zo dicht bij mag komen, maakt me nog steeds dankbaar. Net als zien welke stappen ze zetten en hoe veel meer ruimte ze zichzelf geven, gedurende en na het coachtraject. Uiten wat er gevoeld wil worden, dat je even eerlijk mag zijn en daarmee ook eerlijk naar jezelf. Dat lucht op, laat (angst)lagen los, geeft ruimte en maakt je nog meer mens.

Wil je hier meer over weten of vrijblijvend kennismaken, neem dan contact met me op.

Nynke