Een nieuw jaar, 2017 al weer. Ik weet nog dat ik zo blij was dat ik een millenniumwisseling mee ging maken, ook al weer 17 jaar geleden. Wat vliegt de tijd! Een doel in je leven, of nog mooier, een persoonlijke missie kan dan richting geven. Een poos terug heb ik mijn missie gevonden. Eigenlijk was het geen verrassing en meer een bevestiging. Maar voor die tijd had ik er geen woorden aan kunnen geven.
Eh,.. ja iets van mensen helpen …. Een missie-oefening heeft me daarbij geholpen. Sinds kort bied ik ook zelf die oefeningen aan. En een missie past bij wie je echt bent.
Een missie, wat is dat ook al weer. Voor mij is het datgene wat je in je leven komt doen, een bijdrage aan komt leveren, komt brengen. Het geeft voldoening. Past bij wat je belangrijk en echt van waarde vindt in het leven. Het kan niet zonder je eigen (levens)lessen te leren. En ook niet zonder inzet van datgene waar je goed in bent en wat je leuk vindt om te doen, je vaardigheden, competenties en talenten. Bij wie je echt bent!
Mijn missie is mensen begeleiden tot wie ze werkelijk zijn.
En ja, dat was voor mij zelf een grote worsteling. Wie ben ik nu echt, wat vind ik nu echt belangrijk en wat kom ik hier doen? Ik kon als tiener, twintiger en dertiger prima een eigen mening hebben over van alles en nog wat en ventileerde die ook. Ik liep niet met elke gril mee en volgde aardig mijn eigen pad. Maar als het ging om wie ik zelf was, hoe ik me voelde, dan liet ik toch vooral zien wat ik dacht dat de ander wilde zien. Als kameleon door het leven. Lief, leuk, aardig, gezellig, goed organiseren, klaar staan voor een ander. Een goede vriendin, een goede (schoon) dochter, een medewerker die het werk af had, pleasen en aanpassen. Vooral laten zien dat ik er voor de ander was, goed werk kon leveren en professioneel was. Wat dat dan ook moge zijn.
Pijn, verdriet, onzekerheid, angst, frustratie en twijfel, dat was voor mezelf of voor een aantal mensen die erg dicht bij me stonden. En dat laatste in beperkte mate. Het ging toch altijd goed! Gelukkig leerde ik gaandeweg dat dit wel veel energie kost, dat allemaal niet laten zien. En dat het ook niet altijd even puur en authentiek was. En ik wilde erg graag diepgang, mezelf ontwikkelen en diepgaande vriendschappen. Het één kan niet zonder het ander.
Als mens en als coach en trainer is het lastig en hard werken als je je andere stukken niet aangaat. Jezelf zijn en wie je werkelijk bent met het lichte en het donkere stuk, met het mooie en wat in de schaduwen is. Met aangaan wat gevoeld wil worden aan mooie dingen en pijnlijke dingen of waar je je voor schaamt. Het maakt je meer mens en scheelt een hoop energie en helpt je ook nog eens bij je persoonlijk missie.
Er is een mooie tekst van Marjory Williams over een knuffel konijn dat wil weten wat ‘echt’ is en antwoord krijgt van een knuffelpaard. En eindigt met: “In het algemeen ben je tegen de tijd dat je ECHT wordt, meestal kaal geknuffeld, en je ogen zijn eruit gevallen en je poten bengelen erbij en je ziet er haveloos uit. Maar dat geeft allemaal niet, want als je eenmaal ECHT bent, ben je niet lelijk meer, behalve voor mensen die het niet begrijpen“.
Wil je hier meer over weten of vrijblijvend kennismaken, neem dan contact met me op.
Nynke